Over de ‘struggles’ van het moederschap: Saartje vertelt.
Thema: Natuurlijk ouderschap bij baby's

Over de ‘struggles’ van het moederschap: Saartje vertelt.

13 november 2016… ik heb hevige buikgriep en kan niets binnenhouden. ‘Als ik nu moet bevallen zal het toch met epidurale zijn’ zeg ik tegen mijn man. We bellen mijn ouders op om te vragen of ze op onze dochter willen passen want ik ben doodop van het vele overgeven en kan een hevige 2-jarige in de buurt nu echt niet hebben.
Tussen de buikkrampen door lijk ik ook weeën te krijgen. Rond 22u komt de vroedvrouw toch eens controleren. Volgens haar zal het waarschijnlijk nog wel stilvallen. ‘Vrouwen bevallen normaal niet als ze ziek zijn.’ 3u later is ze maar juist op tijd voor de geboorte van onze zoon…

‘Slapen als de baby slaapt’ een gouden tip, maar niet zo evident

Dat ik borstvoeding ga geven, daar is geen twijfel over. Bij de oudste heb ik 14 maand borstvoeding gegeven, dus dat is deze keer mijn minimumdoel. Ons zoontje ligt het liefst van al op mij en drinkt vaak. Zijn wiegje wordt niet vaak gebruikt en dat is prima zo. Kraamhulp in huis is wel een godsgeschenk. Zo hoef ik mij van het huishouden niets aan te trekken en kan ik mij volop op ons zoontje concentreren. ‘Slapen als de baby slaapt’ een gouden tip, maar niet zo evident met de jongste want slapen doet hij niet veel. Op de dagen dat onze dochter niet naar de crèche gaat, vraag ik wat hulp van familie die met alle plezier met haar eens naar de speeltuin gaan. Ik wil ze echter ook niet te veel uitbesteden want ik wil haar niet het gevoel geven dat ze moet wijken voor haar broer.

Na enkele dagen blijkt ons zoontje niet genoeg bij te komen, dus start ik met nakolven en bijvoeden met een spuitje.

Na een week of 2 begin ik stilaan terug iets in het huishouden te doen. Ons zoontje ligt nog steeds niet graag in zijn wieg, dus steek ik hem in de draagdoek. Prima zo!

Enkele dagen later krijg ik een hevige galcrisis. Op de spoed krijg ik de optie om ofwel de dag nadien terug te komen ofwel zonder baby opgenomen te worden. Ik heb te veel pijn om naar huis te gaan, dus dat zie ik niet echt zitten, maar mijn man alleen naar huis sturen met ons zoontje is ook niet echt een optie. Op mijn aandringen bellen ze vanop de spoeddienst naar de materniteit en daar maken ze er gelukkig geen probleem van om daar met mijn zoontje opgenomen te worden. De dag nadien word ik geopereerd. Ik kolf nog even af voor de operatie zodat mijn zoontje eten heeft terwijl ik geopereerd word. Volgens de gyneacoloog, die ’s ochtends even langskwam, is de narcose geen probleem. Wanneer ik na de operatie wakker wordt, wordt mij gemeld dat ik 12u niet mag voeden. De vroedvrouw vond dit wel raar, maar volgt ook maar het advies van de anesthesist op. Mijn zoontje krijgt dus enkele flesjes kunstvoeding terwijl ik afkolf en de moedermelk weggiet. Ik ben op dat moment nog te veel onder de indruk van alles om hier tegen in te gaan. (Ik heb onlangs van een anesthesiste gehoord dat de kans dat ik medicatie gekregen heb die niet compatibel zou zijn met borstvoeding wel heel klein is. Jammer dat dokters niet de moeite nemen om zich hier deftig over te informeren.)

 

Vanuit het ziekenhuis rijden we rechtstreeks naar de crèche. Daar komt de sint op bezoek bij de oudste. Een moment dat ik niet graag wil missen want mijn zoontje was wel bij mij in het ziekenhuis, maar mijn dochter heeft mij wel moeten missen.

In de week nadien heeft mijn man af en toe ’s avonds vergadering. Ik sta er tijdens de avondspits dus alleen voor. Probleem! 1. Door mijn operatie kan ik de oudste niet optillen, 2. De jongste is alleen maar content als hij vastgehouden wordt. Gelukkig heb ik enkele vriendinnen die mij uit de nood komen helpen en tijdens de avondspits komen helpen (waarvoor ik ze enorm dankbaar ben!).

Een grote fles kunstvoeding? Ik weet dat dit het einde van de borstvoeding kan betekenen…

Tijd om van alles te bekomen krijgen we niet want bij controle blijkt ons zoontje zijn gewicht een beetje dramatisch laag te zijn. Bij Kind&Gezin willen ze mij een grote fles kunstvoeding opdringen. Ik lees ondertussen al even mee op de Facebookgroep van La Leche League en weet goed genoeg dat dit het einde van de borstvoeding kan betekenen. Ik ben het er mee eens dat er iets moet gebeuren, maar een grote fles kunstvoeding zie ik niet als oplossing. Het wordt mij niet in dank afgenomen… De lactatiekundige (toen nog in opleiding) die dezelfde dag nog langskomt, zoekt wel mee naar een geschikte oplossing. Afkolven en bijvoeden via fingerfeeding of via een borstvoedingshulpset. We gaan voor de zekerheid ook langs de kinderarts om zeker te zijn dat er medisch gezien geen probleem is.

Het afkolven is geen evidentie: een baby die niet tevreden is als ik hem neerleg en een peuter die ook nog mijn aandacht nodig heeft. Ons zoontje heeft bovendien ook ´s nachts mijn nabijheid nodig. We hebben een co-sleeper, maar daar heeft hij nog niet vaak in gelegen. Hij wordt wakker van zodra ik hem wil neerleggen. Voor ieders nachtrust slaap ik dan maar halfliggend met hem op mij.

Dankzij La Leche League kom ik uiteindelijk terecht bij iemand die er iets van kent.

Om het allemaal wat draaglijker te maken, besluiten we om deels bij te voeden met kunstvoeding. Ik twijfel om te stoppen met borstvoeding, maar ik ben nog niet klaar om de handdoek in de ring te smijten. Niet vooraleer ik alle geprobeerd heb. Overdag krijgt hij zijn volledige melkbehoefte in een flesje (kunstvoeding of moedermelk) en kolf ik een aantal keer af en ’s nachts drinkt hij nog live bij mij zodat hij hopelijk zijn drinktechniek niet verleert. De oorzaak van zijn te weinig bijkomen is nog steeds niet gevonden. Ik blijf twijfels hebben bij zijn drinktechniek, maar dit wordt door geen enkele zorgverlener die ik al gezien heb bevestigd. Op een meet van La Leche League verwoord ik mijn twijfels. Misschien toch een tekort lip- en tongriempje. Dankzij hun kom ik uiteindelijk terecht bij iemand die er iets van kent. We worden doorverwezen naar Nederland om het tong- en lipriempje te laten laseren. Ons zoontje heeft echter 3 maand een foute drinktechniek gehad en die leer je niet in 1,2,3 af. We blijven dus nog een tijdje bijvoeden. Rond ongeveer 5 maand slagen we er toch in om volledig op borstvoeding over te schakelen. Het slapen gaat intussen ook beter: ik kan mij al neerleggen met hem :-).

 

 

Ondertussen is ons zoontje al 14 maand. Op deze leeftijd ben ik bij de oudste gestopt met borstvoeding (na een afbouwperiode van 4 maand). 14 maand had ik bij de geboorte van ons zoontje als doel gesteld en dat hebben we bereikt. We zijn nog niet aan het afbouwen. Geen idee wanneer we stoppen. Als we het beu zijn. We zien wel wanneer dat dat is. En ja, ons zoontje belandt ’s nachts nog bij mij in bed. Volgens sommigen een slechte gewoonte. Maar ik vraag mij dan af hoe geborgenheid bieden een slechte gewoonte kan zijn.

‘It takes a village to raise a child.’

 

Als ik terugkijk naar de voorbije 14 maand dan denk ik soms wel eens dat het makkelijker was geweest als we op kunstvoeding waren overgeschakeld. Maar ik ben blij dat ik voor de borstvoeding gevochten heb, het was/is het meer dan waard. En nee, mama zijn is niet altijd evident. Het zou vermoedelijk wat gemakkelijker zijn als ik onze kindjes wat vaker zou gaan laten logeren. Maar die tijd komt nog wel. En als ik opnieuw zou mogen starten, zou ik gewoon terug dezelfde keuzes maken!

Als mama moet je groeien. Ik heb het ook moeten leren, maar gelukkig niet alleen. ‘It takes a village to raise a child.’ Waar ik nu sta was ik niet geraakt zonder de steun en helpende hand van mijn man, de ondersteuning van mijn vriendinnen, de lactatiekundigen, de info en steun van La Leche League en niet te vergeten Mamaditi met het forum om te ventileren en de MamaMeets om af en toe mijn batterijtjes op te laden.

 

Gerelateerde berichten

Ontvang je graag onze nieuwsbrief boordevol artikels nuttige links en info? Schrijf je dan hier in. Onze nieuwsbrief wordt maximaal 2 keer per maand uitgestuurd.