Attachment parenting met kinderen

Natuurlijk ouderschap is voor mij….

… samen wandelen 
door de wereld, de natuur
op een slingerend pad
vol kleine en grote obstakels
op je blote voeten
en de kunst
een boeket te maken
met de bloemen waar je bij kunt…

Samen wandelen

Je bent een gids maar geeft je kindje ook eens de leiding en de kans om voorop te lopen, de omgeving te ontdekken, zelf te kiezen, zelf te doen. Je kind is je reisgenoot en heeft oog voor dingen die jij misschien over het hoofd zou zien en jij hebt natuurlijk bepaalde inzichten door je ervaring. Jullie staan naast elkaar, kennen en waarderen elkaars talenten en dat bepaalt wie wie wanneer volgt.

Kinderen leren door imitatie en willen dus graag bij jou zijn en doen wat jij doet, erbij horen. Al spelend leren en leven. Samen ramen poetsen, groenten snijden voor de soep of helpen in de tuin. En natuurlijk samen knuffelen op schoot, stoeien of gezellig in de zetel hangen.

door de wereld, de natuur

De natuur speelt een belangrijke rol in ons leven en dat van onze kinderen. Het is een bron van rust en uitdagingen, een bron van kennis en ervaringen. De natuur is zoals wij zijn. Mooi maar soms ook grillig, vol ritme en regelmaat van seizoenen en andere weerkerende patronen maar tegelijk ook heerlijk onvoorspelbaar. Zo kan natuurlijk opvoeden ook zijn. Gewoon zijn. Liefst heel dichtbij.

Dit kan zich vertalen

in spelen in en met de natuur. Ik denk dan aan spelen met stenen, zand en water, takken en blaadjes, kortom alle schatten van moeder aarde.  Of leren in en over de natuur, samen op ontdekking gaan, van alles uitpluizen en onderzoeken, ogen en oren en je hart wijd open!

Zorgen voor de natuur past ook mooi in dit plaatje. Bijvoorbeeld door zoveel mogelijk natuurlijke producten te eten en te gebruiken.

op een slingerend pad

De weg is niet recht, gelukkig maar. Je kan steeds keuzes maken, slingeren en draaien. Je hebt een zeker doel voor ogen, bergen idealen maar ook genoeg redenen om daar al eens vanaf te wijken…. want de weg is niet recht, een slingerend pad is je realiteit.

vol kleine en grote obstakels

Er zijn grenzen en gevaren en boze wolven in het bos. Je kan het pad al eens effenen, leren over brandnetels en bramen, maar je kind niet behoeden voor alle gevaren. Hen zelf risico’s laten inschatten is vaak heel waardevol. “Waar wil ik een handje en wat kan ik al helemaal zelf?” Geef hen ook de kans om te mislukken en hulp te vragen. Zelfkennis leer je niet op één dag.

Je kind kan botsen op je grenzen. Tijd voor een grote schoonmaak? Welke grenzen zijn zinvol of broodnodig, welke misschien meer ballast? Die overgebleven grenzen zijn de randen van het pad, maar op een dag blijkt de plek ernaast misschien eens ideaal om er vanaf te wijken?

Het is een pad vol hoogtes en laagtes. Je kan klimmen, moe zijn en humeurig verdwalen. Niet elke dag is even geweldig, dat hoeft ook helemaal niet. Pas na de donkere wolken kan de zon weer prachtig doorbreken en geeft ze die grijze kleur een gouden randje.

Emotionele obstakels horen er bij, ga ze niet uit de weg, ze willen je wat vertellen. Boze wolven in het bos, voor jou en je kind. Pas als je ze vangt, ben je verlost, voor even. Verstoppen, een omweg of afleiding heeft weinig zin. Soms wordt het wandelen op de tast, daar in het donkere woud vol gevoelens waar wel eens weinig licht of inzicht is en spiegels je met sprankeltjes weg wijzen, terecht wijzen? Durf in de spiegel te kijken al barst hij stuk. Dat brengt misschien geluk?

Maak af en toe wat tijd vrij om even stil te staan, vooruit en terug te blikken. Welke weg legden we af, willen we zo verder gaan? Een moeilijke oefening in deze hectische dagen.

op je blote voeten

Je kwetsbaar opstellen, zoals in elke intieme relatie. Je moet op blote voeten lopen om elkaar te ontmoeten. Verberg of onderdruk je lachen, je boosheid en je tranen niet. Doorvoel en deel wat je liever samen dragen wil.

En ’t is bovendien gezond, op pad op blote voeten!

en de kunst

een boeket te maken

met de bloemen waar je bij kunt…

Het ouderschap is een kunst. En de kiem die zit in jou, laat het rustig wortelen en groeien. De kunst om je kind te zien, te horen, te accepteren en daarop gepast te reageren. Maar tegelijk je eigen grenzen te zien, te aanvaarden, te bewaken. Geef jezelf zeker de kans om te falen. Je kindje leert hier enorm veel uit! Jij bent de perfecte ouder voor jouw kind!

Ik zie lichtjes in je ogen

kom eens heel dichtbij
ik zie mij
je ogen zijn twee spiegeltjes
zie jij dat ook bij mij?

Hans en Monique Hagen

 

Tekst en foto’s van Soetkin Weckhuyzen

Dit artikel verschijnt ook op www.volleven.be